* محسن آشوری ( چپ ) و محمود نقوی .................. استادیوم آزادی - تیر ماه ۱۳۶۶
===========================
محسن آشوری عزیز , هافبک تکنیکی و بازیساز تیم ملی و باشگاه پرسپولیس . ستاره ای که مشهور بود پاسهایش را با گونیا ارسال میکند .... پاسوری که تا به امروز , فوتبال ما کمتر نمونه ای شبیه او را شاهد بوده است . یکبار در یک مقاله , زنده یاد پرویز زاهدی اشاره کرد چنانچه محسن آشوری یک دهه زود تر متولد میشد , تنها ضعف تیم ملی در جام جهانی ۷۸ که همانا فقدان یک پاسور جوان و طراح و بازیساز بود , نیز برطرف میشد . اما افسوس که او در دورانی طلوع کرد که ساختار فوتبال مان , دچار اشکال فراوان بود . بنابر این همانند اغلب هم دوره ای ها , از دستیابی به انچه که حقیقتا استحقاقش را داشت , محروم ماند .
محسن آشوری بمدت هفت فصل متوالی ( ۷۳ - ۱۳۶۶ ) قلب تپنده ی میانه ی میدان سرخپوشان پایتخت بود و از عوامل اصلی برای کسب موفقیت در نیمه ی دوم دهه ۶۰ بشمار می امد . در سالهای اوج فوتبال اش , هنر توپسازی و خلق موقعیت او در اغلب موارد , راهگشای سرخپوشان بود . نکته جائز اهمیت در مورد او , هماهنگی کم نظیرش با مهاجمان ( بویژه فرشاد پیوس ) بود . ویژگی که همواره زبانزد کارشناسان و علاقمندان فوتبال بود و اگر یک روز , بدلایلی در ترکیب سرخپوشان حضور نداشت , شرایط بوضوح برای سرخپوشان دشوار میشد .
محسن آشوری آمد تا , بمرور همان نقشی را برای پرسپولیس ایفا کند که پروین در روزگار جوانی ( ۵۴ - ۱۳۴۸ ) و در منطقه ی راست زمین بر عهده داشت . بنابر این در همان پست هافبک راست قرار گرفت و بسیار زود نیز , شایستگی هاش را نمایان ساخت ...... در اینده اما , از توانایی و ویژگی های فنی محسن اشوری عزیز , بیشتر خواهیم گفت .
تصویر مرتبط است با همان روزهای نخست حضور محسن آشوری در پرسپولیس ( مورخه ۱۹ تیر ۱۳۶۶ ) رقابتهای هفته ی یازدهم جام باشگاههای تهران , میان پرسپولیس و هما که با نتیجه ی پر گل , بسود سرخپوشان پایان یافت .آن روز محسن آشوری در پست هافبک راست بمیدان رفت و یکبار نیز با شایستگی , توپ را برای کاپیتان پروین که اینبار در سمت چپ زمین بمیدان رفته بود , ارسال کرد تا او یکی از آخرین گلهای باشگاهی اش را با یک ضربه سر زیبا بثمر برساند .