* سیمای شاداب و صمیمی و مهربان استاد سعید مراغه چیان عزیز .......... زمستان ۱۳۵۳
===========================
از بهترین هافبک های فوتبال ایران و باشگاه تاج ( استقلال ) دهه ۵۰ و ۶۰ شمسی با کلسیونی از افتخار و عنوان .......... فوتبال باشگاهی را از سال ۱۳۵۳ با عضویت در باشگاه افسر ( زیر مجموعه باشگاه تاج ) آغاز نمود و زمستان همان سال نیز به تیم منتخب جوانان ایران دعوت شد و در مسابقات جام ولیعهد حضور یافت . اما یک مصدومیت نابهنگام , مانع از حضور او در مسابقات جوانان آسیا ( ۱۹۷۵ کویت ) شد . با گذشت یکسال بعنوان یک جوان آینده دار به تیم اول باشگاه " تاج " منتقل شد و از ان پس بمدت یازده فصل , عضوی ثابت , دونده و تاثیر گذار برای آبی های تهران بود .
با حضور سعید مراغه چیان , خط هافبک تاج بیکباره از این رو به آن رو شد .... زنده رایکوف در هفته های پایانی جام سوم تخت جمشید , تصمیم گرفت میانگین سنی میانه میدان تیمش را پایین اورد . پس به چهره های جوان باشگاه اعتماد کرد و یکی از این جوانان شایسته , سعید مراغه چیان بود عزیز بود . او و حسن نگارش نخستین جوانهایی بودند که با نظر رایکوف بجای چهره های قدیمی آبی ها , بمیدان فرا خوانده شدند . فصل بعد اما او دیگر یک مهره ثابت , برای آبی ها شد .
استاد مراغه چیان در این دوره ی زمانی به افتخارات متعدد دست یافت که از ان جمله میتوان به فتح جام حذفی ایران ( جام پهلوی ) و سپس جام باشگاه های تهران اشاره نمود . یکی از بهترین لحظه های حضور استاد با جرسی آبی به شهر آورد بیستم تهران باز میگردد که او با یک شوت سنگین , زیبا و تماشایی سومین گل تاج را وارد دروازه پرسپولیس نمود .
پس از انقلاب اسلامی نیز سعید مراغه چیان عزیز , همچنان یک آبیپوش باقی ماند ....... خرداد ماه سال ۱۳۵۸ و در بحبوحه ی برگزاری رقابتهای باشگاهی جام شهید مهدی اسپندی , از سوی مربی تیم ملی ( حسن اقای حبیبی ) برای عضویت در تیم منتخب ایران جهت حضور در اردوی تدارکاتی شوروی انتخاب شد و در هر دو مسابقه دوستانه ایران در مسکو نیز بمیدان رفت و از چهره های موفق تیم ایران بود .
* کاپیتان سعید مراغه چیان ( استقلال قهرمان باشگاه های تهران ) ....... استادیوم آزادی - مرداد ۱۳۶۴
============================
سعید مراغه چیان در پایان فصل ۱۳۶۵ باشگاه های تهران از جمع آبی ها جدا شد و به باشگاه دارایی پیوست . جدایی او باعث نزول شدید آبی ها شد و در مقابل دارایی را به یک تیم نیرومند تبدیل کرد انگونه که پس از برد ارزشمند مقابل سرخابی ها , به یک مدعی تمام عیار برای کسب عنوان قهرمانی تبدیل شد . او دو بار با دارایی ناپب قهرمان تهران شد و سرانجام در پایان فصل ۱۳۶۷ در حالی که همچنان در اوج بود و بازوبند کاپیتانی دارایی را نیز بر بازو داشت به پانزده سال حضور موفق و درخشان خویش در عرصه فوتبال باشگاهی , پایان بخشید .