گودرز حبیبی

 

    گودرز حبیبی  ( Godarz Habibi )

  ================

 استاد گودرز حبیبی عزیز , ستاره ای دیگر از خانواده ی پر افتخار و قهرمان پرور حبیبی و زمین چهار صد دستگاه  که ساسله مراتب رشد و تکامل را زیر نظر برادر ارشد خویش ( حسن اقای حبیبی ) طی نمود و سرانجام , پای ثابت اردوهای ملی شد .... یک مدافع چپ مستحکم و مسلط با فیزیک مناسب , یادگاری از تاج فاتح جام  باشگاههای آسیا و حائز ویژگی های نیک اخلاقی .........

 

 

  *  بیوگرافی .... 

 =======

نام                               گودرز حبیبی

تولد                             ۱۳۲۵ ( تهران - منطقه سلسبیل چهار راه گلکار ) 

خانواده                         برادر کوچک حسن حبیبی ( کاپیتان اسبق تیم ملی ) و دارای یک فرزند بنام بابک

رشته                           فوتبال

پست                           دفاع چپ

باشگاه                         تاج - شعاع - عقاب 

سابقه ملی                     بمدت چهار سال ۴۶ - ۱۳۴۳

وضعیت                       بازنشسته سازمان تربیت بدنی

 

 

 استاد گودرز حبیبی , فوتبال را از سال ۱۳۳۹ , تحت نظارت برادر صاحبنام خویش آغاز و بمرور فرم گرفت و بالا آمد .... تاج , نخستین باشگاه استاد گودرز حبیبی بود .  او بهمراه چند تن دیگر از بچه های چهار صد دستگاه , باشگاه تاج را برگزید و سپس به اتفاق همان بچه ها , عضو تیم شعاع شد .

  از شعاع نیز به عقاب رفت و سرانجام  از اواخر سال ۴۷ بار دیگر به تاج پیوست و تا پایان مدت بازیگری نیز , به آبی پوشان وفادار ماند ... حاصل  پنج فصل حضور متوالی استاد در باشگاه تاج , فتح معتبرترین جامهای فوتبال باشگاهی ایران و آسیا , حد فاصل سالهای ۵۱ - ۱۳۴۸ می باشد .

 

   گودرز حبیبی عزیز , برای نخستین بار پیش از برگزاری مسابقات المپیک توکیو ۱۹۶۴ به اردوی ملی فرا خوانده شد و از آنجا که بسیار جوان بود , فرصت حضور در المپیک را نیافت .... اما از ان پس همواره از مدعوین تیم ملی بود و نقطه اوج این حضور نیز , پنجمین دوره بازیهای آسیایی ۱۹۶۶ است  که  به کسب مدالیون نقره تورنمنت, انجامید .

 در ان رقابتها , مربی مجارستانی تیم ملی " سوچ " او را برای نخستین بار در پست دفاع چپ قرار داد و گودرز حبیبی , علیرغم جوانی و کم تجربگی اما یکی از ستاره های تیم ایران شد و کادر فنی  را متقاعد نمود که در مسابقات بعدی نیز در ترکیب تیم حضور یابد  . او ۵ بار , طی ۷ مسابقه ایران در آسیایی ۱۹۶۶ بمیدان رفت که اماری قابل توجه برای یک مدافع جوان ۲۰ ساله , بویژه در آن سالهاست . او  یکسال بعد برای دومین دوره جام عمران منطقه ای به اردوی تیم ملی فرا خوانده شد و بهمراه ان عازم داکا شد و با کسب عنوان نائب قهرمانی , به ایران بازگشت .