A+ R A-

تبلیغات

رجیران

مجید حلوایی

مجید حلوایی

 

 

  گفتگو با مجید حلوایی عزیز ( بخش دوم )

---------------------------------

---------------------------------

* تاریخ     :    مرداد ۱۳۹۶

* عکاس   :    استاد علی کاوه

 

 

استاد عزیز  برای فوتبال ما , تجربه ای حضور در المپیک تابستانی ۱۹۷۲ مونیخ , با نام شما پیوندی عمیق  دارد  , رویای شیرین  پیروزی بر قهرمان جهان  ...... پس از کسب دو نتیجه ای مایوس کننده ,  یک پیروزی بزرگ و دور از انتظار برابر المپیک " برزیل " ........... تورنمنت المپیک مونیخ را چگونه ارزیابی میکنید ؟ 

 

  در المپیک ۷۲ مونیخ , سه مسابقه انجام دادیم که از بد شانسی ما  هر سه نیز دشوار بود ..... شاید در مشکلترین گروه ممکن قرار گرفته بودیم . هر سه حریف ما مدعی صعود و حتی قهرمانی المپیک بودند . ابتدا مجارستان , کشور صاحبنام فوتبال بلوک شرق  که قهرمان دوره ی پیشین  بود . برزیل هم که همواره در هر تورنمنتی مدعی قهرمانی است .... و دانمارک هم که یک تیم سریع و قدرتی  و البته بسیار اماده را به مونیخ اعزام کرده بود ... از قدرت دانمارک همین کافی است که  در مرحله بعد با تیم قهرمان تورنمنت ( لهستان ) یک بر یک مساوی کرد .

مجید حلوایی

 *  ورود تیمهای ایران و دانمارک , المپیک ۱۹۷۲ مونیخ ......استادیوم روزنا اگسبورگ - سه شنبه ۷ شهریور 

   ایران بترتیب از راست : منصور رشیدی - مجید حلوایی - صفر ایرانپاک - اکبر کارگرجم و محمد صادقی ..

Iran VS Denmark, Olympic Games 1972  ......... Rosenaustadion, Augsburg 29 August 1972

Iran  From the Right: Mansour Rashidi - Majid Halvaei - Safar Iranpak - Akbar Karegar jam and Mohammad Sadeghi

------------------------------------

 

   متاسفانه در دو مسابقه ی نخست , تیم نتیجه نگرفت و در مجموع ۹ بار دروازه ی ما , گشوده شد .... و این در حالی بود که  حتی یکبار نیز موفق به گلزنی نشدیم . نتیجه گیری ما در ان دو بازی , واقعا مایوس کننده بود و بنابر این  یک جو سنگین و نامید کننده ای بر تیم حکم فرما شده بود چون اصلا انتظار چنین شرایطی را نداشتیم . ما تنها مجارستان را بالاتر از خود میدانستیم اما دانمارک نیز بر ما پیروز شد . بنابر این به انتظار مسابقه ی سوم , مقابل  برزیل  بودیم . 

 خوب بخاطر دارم که روز پیش از بازی با برزیل , در هتل با یکی و دو تا از بچه های تیم نشسته بودیم و راجب به مسابقه ی  فردا بحث و تبادل نظر میکردیم . اون سالها , شرایط بگونه ای بود که مدافعان , حق پیشروی و حضور موثر در حملات را نداشتند . اما یادمه که همانروز قبل از بازی , به بچه ها گفتم  که تا حالا ۹ تا گل خورده ایم اما حتی یدونه هم نزدیم .... اگر اینبار نیز چنین وضعی باشد , دفاع رو رها خواهم نمود و در هنگام حمله  می آیم جلو .....  به همین سادگی ... باورکنید که گویی لحظات  از قبل , در ذهنم تداعی شده بود ...

  امروز آنها که نتیجه مسابقه را میدانند , شاید تصور کنند که تیم المپیک برزیل , یک تیم ضعیف و کم توان بوده است  ..... اما هرگز چنین نبود ... اتفاقا برزیل  یک تیم خوب , جوان و دونده را به مونیخ اعزام کرد که حتی میتوانست , مقابل دو تیم دیگر گروه نیز برنده باشد . اگر دقت کنید میبینید که برزیل در شرایطی با مجارستان ۲ بر ۲ مساوی کرد که تا دقیقه ی ۸۵ , ۲ بر ۱ پیش بود و مقابل دانمارک نیز در یک بازی عجیب و پرگل , در حالیکه به نسبت موقعیت گل , برتری داشت , ۳ بر ۲ نتیجه را واگذار کرد . بنابر این اصلا تیم کم توانی نبود و چنانچه  مسابقه ی اخر گروه میان دانمارک و مجارستان , بسود دانمارک خاتمه می یافت , آنها با یک پیروزی ۳ بر صفر محتمل مقابل ما , میتوانستند بهمراه دانمارک به مرحله ی یک چهارم نهایی ,  صعود کنند ...... بعقیده من , برزیل تو اون تورنمنت , از همه تیمهای گروه ما سر تر بود ... یک بازیکن داشت بنام واشینگتون و یکی دیگر هم بنام دو سانتوس .... اونها خیلی خوب بودند ... مقابل ما واشینگتون از نیمه دوم بازی کرد . البته همگی خوب بودند .  

  اون مسابقه ی مقابل برزیل , من دفاع وسط ایران بودم و پرویز قلیچ خانی هافبک  ..... نیمه اول , بدون گل مساوی شد ... بنابر این قدری فشار از روی تیم کاسته شده بود ... دقیقه ای ۶۲ یا ۶۳ بود که توپ را تا نزدیکی خط نیمه آوردم جلو و سپردم به پرویز ......... پرویز توپ رو برداشت و چند گام پیشروی کرد اما بازیکن برزیلی , از بغل امد و توپ را از پایش گرفت . ولی همین که او امد  برگرده ,  از پشتش رفتم جلو و تقریبا روی نیم دایره ی وسط ,  توپ را مجدد صاحب شدم . سپس شاید ۵ یا ۶ گام پیشروی کردم و از همانجا با یک شوت سنگین  توپ را بسوی چهارچوب دروازه برزیل فرستادم ... اون موقع ها توان بدنی ام براستی عالی بود و  شوت هایم را اغلب بسیار سنگین و با تمام قوا میزدم .... اگر بخواهم فاصله ام رو هنگام مبادرت به شوت تا خط دروازه برزیل   تخمین بزنم , شاید چیزی حدود ۴۰ یا ۴۵ متر باشد ...... 

 

مجید حلوایی برزیل و ایران *  ایران و برزیل , المپیک مونیخ .............. استادیوم ژاهن ریگنسبورگ - پنجشنبه ۹ تیر ۱۳۵۱ 

Iran VS Brazil  1972 Olympics  ...   Jahnstadion, Regensburg 31 August 1972

 ----------------------------------------------

 

 بعد از گل را نیز خوب بخاطر دارم که یک فشار سنگین بر تیم ایران وارد شد .... برزیل که برابر ما توقع چنین نتیجه ای را نداشت , یکپارچه حمله شد و تمام تیم ما را در زمین خودمان حبس کرد .انگونه که تا لحظه ی پایان , پیوسته روی دروازه ما بودند که خوشبختانه بچه ها دفاع جانانه ای برابر مهاجمان برزیلی به نمایش گذاردند و توانستیم  نتیجه را  حفظ کنیم . بیاد دارم که خبرگزاری های بزرگ بین المللی ,  از پیروزی ایران مقابل برزیل , تحت عنوان یک شگفتی برای فوتبال آسیا ,  یاد کردند و متعجب  که چرا ایران در دو مسابقه ی پیشین , چنین نبوده است !! .....

 

 استاد عزیز , بی تردید  گل شما به برزیل در المپیک مونیخ یکی از مهمترین گلهای تاریخ فوتبال ایران است ..... و علیرغم مکاتبات صورت گرفته  و قول های داده شده , تاکنون  شاهد ویدئوی این مسابقه ای بزرگ و بیادماندنی نبوده ایم... تقاضا دارم چنانچه میسر باشد ,  موقعیت , شرایط و نحوه ای عبور توپ از دروازه ای برزیل را , برای مخاطبان وبسایت روی وایت برد ترسیم نمایید ؟ 

  اون گل را بارها شرح داده ام اما تاکنون تجربه ای ترسیم اش را نداشته ام .... بعقیده من دو نکته در ثبت آن گل  , حائز اهمیت بود ..... ابتدا انکه توپ  با ارتفاع حدود ۳۰ سانت از سطح زمین به سوی دروازه برزیل رفت که مهار اینگونه توپ ها برای دروازه بان اغلب دشوار است و دوم آنکه چون شوت بسیار سنگین و محکم بود , توپ بصورت موج دار حرکت میکرد که دروازه بان برزیل روی توپ دایب رفت اما , خوشبختانه موفق نبود . 

 

مجید حلوایی  گل برزیل المپیک مونیخ

 * ترسیم گل ایران مقابل برزیل توسط  مجید حلوایی عزیز ( 4  ) و سپس امتداد حرکت تا هنگام نواختن شوت منجر به گل ...

Draw Iran's goal against Brazil by Majid Halvaei (4) and then stretching him move to score with a direct shot at goal

-------------------------------

 

 

 استاد عزیز ...  آوردگاه المپیک مونیخ  , بچز  کسب بهترین نتیجه ی تاریخ فوتبال ملی در  آخرین گام  ,  دیگر چه ثمره ای برای فوتبال ایران داشت ؟ ... و به شخصه  برای شما ........

  ثمره که البته بسیار داشت ....قرار گرفتن  مقابل  قدرتمند های اول دنیا , در یک دوره مسابقات رسمی , براستی که خود بهترین کلاس اموزشی برای ما بود . حتی بودن در فضای  المپیک و معاشرت با چهره های صاحب نام فوتبال و تبادل " نظر و اندیشه " در روزگاری که ارتباط میان کشورها , بسیار محدود بود , خود یک موهبت ارزشمند است . نتیجه حضور در چنین تورنمنت هایی , آن بود که فوتبال ما براستی خود را از سطح قاره , رها نمود و از سوی اغلب کارشناسان داخلی و بین المللی , در یک شطح بالاتر از استاندارد های کشورهای اسیایی , معرفی شد .

   فوتبال برای نسل من , تنها مترادف بود با عشق و علاقه  و بس .... و یا اگر بخواهم بهتر اشاره کنم , ما عاشقانه دنبال توپ می دویدیم .... اکنون که ۴۵ سال از ان رویداد میگذرد ,  بجز خاطراتی که در ذهنم نقش بسته , تنها یادگار من , یکی دو عکس  می باشد که  اتفاقا یکی از انها نیز , با یکی از بازیکنان تیم المپیک برزیل است که  روبروی ما نیز بازی کرد و انصافا نیز یک هافبک خوب و تند و تیز و توانمند بود .

 

مجید حلوایی

 * آنجلو پائولینیو د سوزا ( هافبک ارزنده ی باشگاه اتلتیکو مینیرو و تیم المپیک برزیل ) و استاد مجید حلوایی عزیز .......  المپیک مونیخ -  ریگنسبورگ -  تیر ۱۳۵۱ ......... آنجلو د سوزا , با شماره ۱۶ تیم المپیک برزیل بعنوان بازیکن جانشین از دقیقه ۳۱ , مقابل ایران بازی کرد .

Majid Halvaei ( Iran ) and Ângelo Paulino de Souza ( Brazil ) 1972 Olympics ... Regensburg 31 August 1972

--------------------------------

    

 

 حضور در  المپیک مونیخ  از بهترین دوران فوتبال من می باشد و خاطرات شیرینی از آن روزگار دارم   .... اما از سوی دیگر باید اشاره کنم که فوتبال ما , با حداقل امکانات , صاحب ان افتخارات شد و شرایط ما هرگز با بچه های امروز تیم ملی , قابل قیاس نیست ... شاید آنچه اکنون  که در خاطر شما و علاقمندان فوتبال  تداعی شود متفاوت باشد با انچه که حقیقتا بر ما رفت  .

 هرگز فراموش نمیکنم .... هنگامی که در مونیخ بودیم , داخل رختکن مربی داشت  برایمان صحبت میکرد ... متوجه شدم که مرتب دارد به پای من توجه میکند ... کفش من یکی دوتا وصله داشت ... یادمه که داده بودم کفاشی روبروی محلاتی تا ان را تعمیر کند اما , بسیار تمیز و مرتب و واکس زده بود   ... توجه داشته باشید که این صحبت , برای مسابقات المپیک بود .  بخاطر دارم تو تمام اون سالها ,  تنها یکبار در ایتالیا , یک جفت برایمان کفش فوتبال تهیه شد . جالب آن که پس از اون نیز , اگر یک موقع بد بازی میکردیم , سرمون داد میکشیدند که همین پریروز یک جفت کفش برایتون تهیه کردیم ... درست بازی کنید !! ... خلاصه تا مدت ها , منت ان سر ما  بود .... بنابر این از دنیای فوتبال , نه تنها هیچ سود مادی نصیب من و نسل من نشد , بلکه از نظر امکانات و تجهیزات نیز ما در محدوده ی حداقل ها بودیم ....  انچه که براستی اهمیت داشت فقط عشق  و علاقه بود و بس .... عشق به سربلندی نام ایران ..........

 

استاد گرامی ,  تصویری از شما  با جرسی تیم ملی  از همان دوران  جام استقلال برزیل " تابستان ۱۳۵۱ " تهیه شده است ...  تقاضا دارم چنانچه میسر باشد , برسم یادبود و بنام وبسایت جام تخت جمشید , آن را  امضاء نمایید ...  

با کمال میل .... این عکس را خوب بخاطر دارم .... بله پیراهن تیم ملی است و تنها اگر شورت ورزشی سپید نیز پوشیده بودم , بطور کامل پیراهن ایران در برابر پرتغال و اکوادور را بر تن داشتم .

 

 

مجید حلوایی

 * امضای استاد مجید حلوایی عزیز , یادگاری بس ارزشمند برای وبسایت جام تخت جمشید  ..... عکاس :  استاد علی کاوه 

--------------------------------------------------

 

*  استاد عزیز .... چنانچه موافق باشید بازگردیم به دوران حضورتاندر باشگاه پاس شهربانی ....... بتظر شما پاس چگونه قطب سوم فوتبال تهران شد ؟ 

حرف اول و اخر باشگاه پاس , نظم و دیسیپلین بود که در اصل وام گرفته از همان خلق و خوی نظامی گری  اداره کنندگان اش بود ... خوب بخاطر دارم که در میان باشگاه های تهرانی ,   پاس از هر نظر که شما تصور کنید , منظم تر , دقیق تر  وبا برنامه تر بود . و به شخصه عقیده دارم که هیچ موفقیتی میسر نخواهد شد مگر انکه مبتنی بر نظم و انظباط باشد . بجز ان میتوانم به نقش برجسته بزرگان باشگاه اشاره کنم که با دلسوزی و پشتکار , پای باشگاه ایستادند ... خون دل خوردند و پایه های آن را چنان استوار نمودند که دهه ها پا برجا ماند ...

 

 * استاد گرامی ...اما بسیاری از باشگاه ها نیز , صاحب بزرگانی بودند که برای موفقیت باشگاه دلسوزانه تلاش کردند ولی پس از چند سال , دلسرد شدند و  بناچار فوتبال را رها کردند ...    

 کاملا درسته ... اما مدیران پاس از همان ابتدا با اینده نگری , رو بجلو حرکت کردند ... در این راستا میتوان به چندعامل مهم اشاره کنم . ابتدا خرید زمین اختصاصی بصورت بلند مدت برای باشگاه و ایجاد تاسیسات .....  سپس دعوت از تیمهای خارجی برای حضور در ایران .... باشگاه پاس در دهه های ۴۰ و ۵۰ شمسی , بیش از تمام باشگاههای ایرانی مهمانان اروپایی  به تهران دعوت نمود ... بعنوان مثال دوکلا پراگ ( چکسلواکی ) - نورنبرگ ( المان ) - بنفیکا ( پرتغال ) - بایر مونیخ ( المان ) - آکادمیکا ( پرتغال ) و ...........

 از این گونه مسابقات دوستانه ,  اغلب سود قابل توجه نصیب باشگاه بود  که اکثر  نیز , در راه توسعه و گسترش باشگاه صرف میشد . بنابر این اگر باشگاه پرسپولیس , بولینگ را داشت و تاج نیز از کمکهای سالیانه بهره مند بود , پاس نیز قادر بود به روش خود در امد زایی کند و اینچنین بود که موفق , رو به اینده حرکت میکرد .  

 

  بنابر این آنچه که از پاس بجای ماند و تا همین میانه ی دهه ی ۸۰  نیز پا برجا بود , چیری نبود مگر تلاش و کوشش تعدادی از اعضای باشگاه پاس که عمر و جوانی خود را در راه بسط و گسترش و اعتلای نام پاس صرف نمودند .... تعداد این عزیزان بسیار است اما ابتدا می بایست از تیمسار فریدون صادقی نام ببرم و سپس داریوش اسداللهی , حسن حبیبی , مهدی مناجاتی , فرامرز ظلی  ......... تا اخرین انها که حسین فرکی باشد .... و حالا  که دیگر باشگاه را به همدان فرستادند تا پایه های , چهل ساله ی ان بخشکد  ... شاید هم صلاح دانسته اند که فوتبال تهران ,  دو قطبی بشود . چرا که پاس , از روزی که بوجود امد تا ان روز که در تهران فعالیت داشت " بجز دو سه سال نخست  دهه ی ۶۰ "  همواره قطب سوم فوتبال تهران بود .

   شما ملاحظه کنید که پس از انقلاب , در فوتبال تهران , چه تعداد تیم و باشگاه بوجود آمده ...... پورا , گسترش , وحدت , صدا وسیما , بانک تجارت , بانک سپه , صنعت و معدن , دریانوردان .......... اما ایا آنها باشگاهی بزرگ همانند پاس شدند ؟ ..... و همچنین باشگاهی همانند بانک ملی , آرارات , راه آهن ....... که پیش از انقلاب پدید امدند , آنها نیز هیچگاه باشگاهی توانمند چون پاس , نشدند و این به ان دلیل است که اشخاصی در باشگاه پاس خدمت کردند که بواقع آنها را می بایست  از بهترین و شایسته ترین فرزندان ایران دانست .

 

 * آیا شما و پیشکسوتان باشگاه از جمله  حسن آقا حبیبی , همایون شاهرخی , مهدی مناجاتی , شما و ....  راضی به انتقال بودید ؟ آیا از بزرگان پاس نظر خواهی شد ؟

 چطور ما میتوانستم راضی باشیم ؟ ..... چه میشود کرد . ثمره ای تلاش نیم قرن بچه ها از دست رفت و بارها و بارها گفتیم که مخالف این انتقال هستیم . پس از ان نیز پیشکسوتان و بزرگان باشگاه تلاش کردند تا پاس را به تهران بازگردانند . همگی ما امیدواریم تا یک روز شاهد ظهور مجدد پاس در عرصه فوتبال ایران باشیم .        

 

 

 

 

مجید حلوایی

* مجید حلوایی عزیز , مسلط در خط دفاع تیم ملی ....... ایران -  ناسیونال اروگوئه ( امجدیه ) جمعه ۱۸ فروردین ۱۳۵۱

---------------------------------------------------

 

 

 

 

 

 

-----------------------------

-----------------------------

عکاس / photographer

-----------------------------

-----------------------------

 

مجید حلوایی

 * عکاس :  استاد علی کاوه و مجید حلوایی عزیز  .............. مرداد ۱۳۹۶

---------------------------------

 

 

 

------------------------------------------------------------- 

 جام  ملتهای اسیا ۱۹۷۲ - football at olympics 1972 - Iran vs Brazil 1972 Olympics - مجید حلوایی گل به برزیل - المپیک مونیخ - جام  ملتهای اسیا ۱۹۷۲ - football at olympics 1972 - Iran vs Brazil 1972 Olympics - مجید حلوایی گل به برزیل - المپیک مونیخ- جام  ملتهای اسیا ۱۹۷۲ - football at olympics 1972 - Iran vs Brazil 1972 Olympics - مجید حلوایی گل به برزیل - المپیک مونیخ- جام  ملتهای اسیا ۱۹۷۲ - football at olympics 1972 - Iran vs Brazil 1972 Olympics - مجید حلوایی گل به برزیل - المپیک مونیخ - جام  ملتهای اسیا ۱۹۷۲ - football at olympics 1972 - Iran vs Brazil 1972 Olympics - مجید حلوایی گل به برزیل - المپیک مونیخ